Zrozumienie depresji i znaczenie proszenia o pomoc

Depresja jest zaburzeniem psychologicznym, w którym nastrój osoby jest zmieniony do tego stopnia, że zakłóca jej codzienne funkcjonowanie. Dlatego charakteryzuje się stałym obniżonym nastrojem. Osoba cierpiąca na depresję przestaje interesować się rzeczami, które kiedyś sprawiały jej przyjemność, nie ma energii do żadnej aktywności, nawet do wstania z łóżka. 

Związane z tym są stany lękowe, zaburzenia snu i apetytu, utrata zainteresowania seksem, obniżona samoocena, stałe poczucie beznadziejności co do przyszłości, poczucie winy, drażliwość, a nawet wpływa na ich zdolność koncentracji. Jak widać, jest to bardzo negatywny stan umysłu, osoba ogromnie cierpi, a także utrudnia relacje z bliskimi.

Czy depresja jest chorobą?

Nie powinno się jej za taką uważać, ponieważ depresja ma silny (zwykle unikalny) komponent psychologiczny, który sprawia, że jakościowo i naturalnie różni się od wszelkich problemów fizycznych. W zależności od tego, czy do depresji podchodzi się z perspektyw bliższych psychologii, czy bliższych medycynie lub psychiatrii, określa się ją jako zaburzenie lub chorobę. Różnica między nimi polega na tym, że zaburzenie oznacza, że istnieje zmiana w zachowaniu osoby, natomiast choroba oznacza, że istnieje biologiczna, fizjologiczna przyczyna. Niezależnie od sposobu podejścia do depresji, leczenie jest ukierunkowane na terapię psychologiczną, choć może być ona połączona z lekami przeciwdepresyjnymi lub nie.

Chociaż depresja nie jest chorobą per se, jest ważnym problemem zdrowotnym, ponieważ zgodnie z definicją Światowej Organizacji Zdrowia zdrowie to „Zdrowie jest stanem pełnego dobrostanu fizycznego, psychicznego i społecznego, a nie tylko brakiem choroby lub niedomagania”. Ponadto depresja ma wpływ na zdrowie fizyczne. Oprócz tego, że ogranicza nasze codzienne funkcjonowanie, to również w dłuższej perspektywie zmienia nasz organizm, ze względu na generowany lęk, brak aktywności, zaburzenia snu itp.

W najcięższych przypadkach depresja może prowadzić do samobójstwa. W najcięższych przypadkach depresja może prowadzić do samobójstwa. Ponad 350 milionów ludzi na świecie cierpi lub cierpiało na depresję, a w najpoważniejszych przypadkach dotknięci nią ludzie mogą nawet popełnić samobójstwo. Jest to zatem zaburzenie, które należy wziąć pod uwagę, zwłaszcza że istnieją skuteczne terapie pozwalające na pozostawienie za sobą tych epizodów wielkiego zaburzenia.

Przyczyny depresji.

Przyczyny depresji zależą od jednostki, jej strategii radzenia sobie, historii życia, relacji osobistych, a nawet czynniki biologiczne mogą odgrywać rolę. Te ostatnie przypadki dotyczą depresji jako konsekwencji leczenia medycznego, choć najczęstsze przyczyny są psychologiczne. Terapeuta będzie badał w każdym przypadku klinicznym specyficzne pochodzenie depresji u każdego pacjenta.

Jak poznać, czy mam depresję?

Diagnoza zaburzeń psychicznych wymaga zastosowania różnych technik oceny psychologicznej. W pierwszej kolejności należy ustalić, czy osoba dotknięta chorobą spełnia szereg kryteriów diagnostycznych, czyli najczęściej jest to obecność serii powtarzających się zachowań, które osoba cierpiąca na depresję ma przez co najmniej dwa tygodnie. Zachowania te obejmują przygnębiony nastrój, brak przyjemności z wykonywanych czynności, bezsenność, utratę apetytu, nadmierne poczucie winy lub bezwartościowości itp.

Jeśli terapeuta uzna, że w danym przypadku może chodzić o depresję, stawia tę diagnozę za pomocą narzędzi do pomiaru psychologicznego, zwanych testami psychologicznymi. Najczęściej stosowany jest Kwestionariusz Depresji Becka, który składa się z 21 pytań, na które odpowiada się poprzez zaznaczenie jednej z czterech dostępnych opcji odpowiedzi. Uzyskany w nim wynik wskazuje, czy mamy emocjonalny obraz depresji.

Wszyscy przechodzą przez epizody smutku, przygnębienia, żalu itp. Są to bardzo trudne sytuacje, z którymi trzeba sobie radzić. Zaburzenie to ma jednak specyficzne zachowania, o których wspomniano wyżej, i utrzymuje się przez dłuższy czas. Różnica polega na tym, że epizody smutku są powszechne w naszym życiu i zazwyczaj pokonujemy je bez potrzeby korzystania z pomocy terapeutycznej. Kiedy jednak nie jesteśmy w stanie tego zrobić, a te dysfunkcyjne zachowania nasilają się, konieczne staje się zwrócenie do psychologa.

Jak ważna jest prośba o pomoc?

Depresja to zaburzenie, które można zostawić za sobą, wracając do zdrowego emocjonalnie i aktywnego życia. Jednak wiele osób, które cierpią na to zaburzenie, nie otrzymuje niezbędnej pomocy psychologicznej z wielu powodów: nie mają środków, aby udać się do psychologa, nie wiedzą, że mogą uzyskać dostęp do tej pomocy bezpłatnie, nie wiedzą, że przechodzą przez problem emocjonalny, który można przezwyciężyć, boją się okazywać swoje uczucia lub że będzie wiadomo, że mają problem itp.

Bardzo częstą przyczyną nieproszenia o pomoc jest sama depresja, to uczucie zmęczenia, niechęć do wstania z łóżka, beznadzieja, brak zainteresowania itp. oznacza, że nie są na tyle chętni, aby poprosić o pomoc lub kontynuować terapię, gdy już ją rozpoczęli.

Leczenie: leki czy terapia?

Metody leczenia depresji można podzielić na dwa główne bloki: terapię psychologiczną oraz leczenie farmakologiczne, które polega na podawaniu leków przeciwdepresyjnych. W wielu przypadkach, gdy zaangażowanych jest kilka rodzajów specjalistów i jako szybsza metoda interwencji, przeprowadza się oba rodzaje terapii.

O ile nie mamy do czynienia z bardzo poważnymi przypadkami, w których bardzo wyraźnie widać, że zastosowanie leków psychotropowych przyniesie poprawę, terapia psychologiczna jest bardzo skuteczna i nie musimy przyjmować żadnych leków. Jest to najbardziej wskazana opcja, choć biorąc pod uwagę ryzyko samobójstwa zawsze lepiej zdecydować się na najszybszy środek, a następnie stopniowo odstawiać leki, jednocześnie pracując z osobą na poziomie psychologicznym.

Najbardziej rozpowszechnionym i skutecznym rodzajem terapii jest Terapia Poznawczo-Behawioralna. W nim terapeuta będzie używał różnych technik, aby zmodyfikować wzorzec negatywnych myśli, które ma osoba z depresją, a także pomoże jej, stopniowo, reaktywować się behawioralnie, czyli sprawi, że osoba będzie stopniowo wykonywać serię codziennych zadań i czynności, które pomogą jej wrócić do funkcjonalnego życia.

Pomoc psychologiczna nauczy nas również sposobów radzenia sobie z negatywnymi sytuacjami czy problemami w sposób bardziej dla nas satysfakcjonujący, co zapobiegnie ponownemu wpadnięciu w spiralę depresji.