Jaka może być geometria elementów silikatowych?

Materiały budowlane służące do wznoszenia ścian obiektów stanowią dużą grupę asortymentową, znacząco różniącą się między sobą – zarówno składem surowcowym, procesem produkcyjnym jak i końcowymi właściwościami fizycznymi. Materiałem murowym, który od paru lat zwiększa swój udział w rynku materiałów ściennych, są silikaty.

Elementy silikatowe można spotkać w różnych wariantach wymiarowych, a także w różnych układach drążeń oraz profilowań. Obecnie najbardziej popularne są drobnowymiarowe bloczki silikatowe, jednakże spotkać można także różnego typu elementy uzupełniające, tradycyjne cegły silikatowe, czy też elementy silikatowe elewacyjne. Czym poszczególne rodzaje elementów różnią się od siebie, gdzie najczęściej znajdują zastosowanie?

Czym są silikaty?

Silikaty to wyroby wapienno-piaskowe, które (jak sama nazwa wskazuje) produkowane są z piasku i wapna przy niewielkim udziale wody. Po odpowiednim zmieszaniu surowców następuje etap formowania elementów silikatowych z wykorzystaniem pras hydraulicznych lub mechanicznych. Końcowym etapem produkcji silikatów jest autoklawizacja w czasie, której elementy są utwardzane w warunkach wysokiej temperatury – przy udziale pary wodnej pod wysokim ciśnieniem. Autoklawizacja jest bardzo ważnym etapem produkcji, w jej trakcie elementy nie tylko są utwardzane ale również osiągają, właściwe dla siebie paramenty fizyczne m.in. trwałość oraz wysoką wytrzymałość na ściskanie.

Podstawowe rodzaje silikatów

Największą grupę elementów silikatowych tworzą drobnowymiarowe bloczki. Występują w postaci całkowicie gładkiej lub z powierzchniami czołowymi profilowanymi na pióro i wpust (z pochwytem montażowym lub bez). Bloczki silikatowe są elementami drążonymi lub  całkowicie pełnymi. Silikaty znakomicie sprawdzają się jako materiał murowy wszędzie tam, gdzie wymagana jest wysoka wytrzymałość na ściskanie, czy też podwyższony poziom izolacyjności akustycznej. Z bloczków silikatowych drobnowymiarowych można wykonać niemalże wszystkie ściany budynku, począwszy od ścian piwnic i ścian fundamentowych, poprzez ściany konstrukcyjne (zewnętrzne oraz wewnętrzne), ściany działowe, ściany szczelinowe, czy też ściany o podwyższonych wymaganiach np. pod względem izolacyjności akustycznej lub odporności pożarowej.

Innym rodzajem silikatów, wciąż spotykanym na polskim rynku, jest element o tradycyjnym pochodzeniu (produkowany od początku istnienia przemysłu silikatowego) tj. cegła wapienno‑piaskowa,. Element niegdyś stanowiący asortyment podstawowy jest obecnie zdecydowanie rzadziej wykorzystywany w branży budowlanej. Cegły silikatowe są elementami gładkimi, przeznaczonymi do murowania na zaprawie tradycyjnej. Obecnie stosowane są głównie do obudowy szachtów, wznoszenia warstwy osłonowej ścian szczelinowych, czy też do wykonywania elementów małej architektury.

Osobną grupę asortymentową tworzą silikatowe elementy uzupełniające, takie jak bloczki wyrównujące na wysokości (o mniejszych wysokościach niż standardowe bloczki drobnowymiarowe), bloczki połówkowe (pozwalające na łatwe przewiązanie ściany w narożniku, bez konieczności wykonywania docięć), silikaty U-kształtne (które pełnią rolę szalunków traconych przy wykonywaniu belek żelbetowych np. nadprożowych) czy też pustaki silikatowe (służące m.in. do wykonywania pionów wentylacyjnych).

Elementy silikatowe elewacyjne, to osobna grupa asortymentowa. Występują w różnych wariantach kolorystycznych, w różnych szerokościach oraz z różnym wykończeniem powierzchni licowej (elementy gładkie lub łupane). Tak szeroki wybór różnych produktów pozwala na łatwy dobór wizualnego wykończenia obiektów.